– نقاط قوت اینه که داخلی هست و دست خودمونه و عوامل خارجی کمتر نفوذ دارن.

 

– نقاط ضعف به نظرم بهتره مثل یه شبکه اجتماعی علمی شبیه چیزی که تو گوگل اسکولار و ریسرچ گیت و وب آو نالج هست بشه یعنی وبی بشه که ما بتونیم مقالات بقیه را بخونیم نظر بدیم لایک کنیم.

 

– چون هرچند یک بار درگوگل اسکولار بر حسب تحقیقاتی که ما انجام می‌دهیم چند مقاله به ما پیشنهاد می‌دهند که کاملاً در ارتباط با فیلد ماست.

 

– رتبه درآوردن در آی اس آی راحتره.

 

– ارزیابی آی اس آی جوانمردانه تره چون همه در آن عضو هستند ولی آی اس سی اختصاصی تره مثل اینکه یه محله رو با دنیا مقایسه کنیم.

– به خاطر پرونده ارتقاء این پایگاه را می‌شناسم.

 

– از سال پیش که رفتم سراغش دیگه نرفتم.

 

– بیشتر برای کارهای پرونده ارتقاء می‌رم گاهی وقت‌ها برای دادن مقاله یک سری به مجلاتش می‌زنم ببینم وضعیت آن ها چطوره.

 

– به نظرم الان که تحولی در بخش اطلاع رسانی و فناوری اطلاعات ایجاد شده شاید ملاک‌های بهتری به جای ضریب تأثیر باشه من خود اچ ایندکس رو بیشتر قبول دارم و به نظرم به واقعیت نزدیک تره.

 

– بخش نمایه استنادی علوم را نمی‌شناسم من برای این کار از ریسرچ گیت استفاده می‌کنم.

 

بخش طلایه داران علم ایران نمی‌شناسم.

 

– مقالات داغ و پر استناد را نمی‌شناسم به سراغش نمی‌رم در کتابخانه مرکزی که بودم کسایی بودن که مقالات داغ رو در می‌آوردن.

 

– به نظر ملاک استناد بد نیست ولی بیشتر این استناد‌ها خود استنادی هست و این می‌تونه نقطه ضعف باشه.

 

– یا برخی اساتید دانشجویان را مجبور می‌کنند به مقالاتشون استناد بدهند که واقعی بودن این استناد‌ها را زیر سوال می‌بره.

 

– بخش جبهه‌های پژوهش را نمی‌شناسم.

 

– معیارهای رتبه بندی جهانی هست ولی بعضیاش برای ایران جواب نمی‌دهد.

 

– مثلاً ما به خاطر تحریم به پایگاه‌های اطلاعاتی دسترسی نداریم به اساتید خارج از کشور دسترسی نداریم مثلاً هند و مالزی ضعیف‌تر از ما هستند ولی رتبه‌هاشون بالاتره.

 

– مجلاتش خوبه در رشته خودم که فیزیک پزشکی هست خوبه برق هم خوبه.

 

– نقاط قوت اینه که داخلی هست و دست خودمونه و عوامل خارجی کمتر نفوذ دارن.

 

– نقاط ضعف به نظرم بهتره مثل یه شبکه اجتماعی علمی شبیه چیزی که تو گوگل اسکولار و ریسرچ گیت و وب آو نالج هست بشه یعنی وبی بشه که ما بتونیم مقالات بقیه را بخونیم نظر بدیم لایک کنیم.

 

– چون هرچند یک بار درگوگل اسکولار بر حسب تحقیقاتی که ما انجام می‌دهیم چند مقاله به ما پیشنهاد می‌دهند که کاملاً در ارتباط با فیلد ماست.

 

– رتبه درآوردن در آی اس آی راحتره.

 

– ارزیابی آی اس آی جوانمردانه تره چون همه در آن عضو هستند ولی آی اس سی اختصاصی تره مثل اینکه یه محله رو با دنیا مقایسه کنیم.

– پایگاه آی اس سی همان پایگاه جهان اسلامه مجلات علمی پژوهشی که در سطح جهان اسلام مورد تأیید است این الان در مرحله دوم آی اس آی است.

 

– از نظر اقبال جامعه دانشگاهی یعنی یه هیئت علمی اگه کارش شاخص باشه اول می‌فرسته آی اس آی در مرحله بعد اگر ببینه که یه مقدار سطح علمیش پایین تره می‌فرسته آی اس سی یا علمی پژوهشی چون هر دو دریک حده.

 

– من مرتب سرچ می‌کنم و از تبلیغات موجود در اینترنت با آن آشنا شدم.

 

– یه سری امتیاز در هیئت ممیزه براش قائل شده بودند درمورد مجلات آی اس سی که بیان تشویق کنند مثلاً امتیاز اون رو بالاتر بردن نسبت به علمی پژوهشی‌های غیر از آی اس سی به نوعی هبأت علمی و دانشجویان رو تشویق می‌کنه که مقالاتشون رو اونجا بفرستند اما هنوز فاصله داره با آی اس آی.

 

– یعنی من فکر می‌کنم مجلات آی اس سی با مجلات آی اس آی که شناخته شده هستند هنوز فاصله دارند شاید بتونند در آینده با جذب مخاطبین با مقالات سطح بالا جایگاه خودش رو پیدا کنه.

 

– منتها به هر حال تا زمانی که اون اعتماد کلی از نظر داوری مقالات به دست نیاره یا الان ما در آی اف مشکل داریم رشد نمی‌کنه.

 

– خیلی مجلات آی اس آی الان پولی شده یک پولی از مخاطب می‌گیرند و خیلی راحتر مقاله را چاپ می‌کنند و خیلی از این ها را خود وزارت علوم به عنوان بلک لیست اسمشو به دانشگاه‌ها داده خیلی‌هاشون هم هنوز شناخته شده نیستند خود آی اس آی هم همچین مشکلاتی را دارند و خیلی مقالات آی اس آی که قدمت صد یا پنجاه ساله دارند اینقدر شناخته شده‌اند و حجم مقالات اینقدر براشون مهمه که خودشون به نوعی دنبال این قضایا نیستند اگر مقالات آی اس سی هم ‌به این سمت بروند که اون کنترلش سخته خوبه.

 

– حداقل درهر رشته‌ای یکی دو تا مجله آی اس سی شاخص با معیارهای داوری خوب، پیگیری مقالات همون روندی که یک مجله آی اس آی ممکن است داشته باشدکه مقاله را بفرستیم در سایت بتونیم ببینیم نتیجه داوری رو که به کجا رسیده نتایج داوری سریع بیاید اینا خیلی مهمه.

 

– مثلاً مجله نباید چاپش دو سه سال طول بکشه وقتی مقاله‌ای ریسیوش مال امساله و اسکپتش مال سه سال بعد شما پوئن منفی می‌دهید وقتی می‌بینید یک مجله دارد با معیارهای درست سرعت خوب داوری مناسب داوری می‌شود شما را تشویق می‌کند.

 

– سطح مقالات اونجا باید بهبود پیدا کنه و این شاخص‌ها وجود داشته باشه که بهتر رشد کنه

 

– من نظرم مثبته ‌در مورد مقالات آی اس سی اما آن ها هم باید مثل آی اس آی شاخص‌ها شون را مشخص کنند و خودشان را به اون سطح برسونند که اگر من یک کار درجه دو داشتم بدونم اگه درجه یک هم نباشه می‌تونم بفرستم برای مقالات آی اس سی خوبه ولی هنوز جای رشد دارد.

 

– با بخش‌های آن خیلی کار نکردم.

 

– مقالات داغ مهم است به نوعی آی اف و اچ هم ‌به این سمت می‌رودکه بتونه مقالات برتر را مشخص کند ولی من از این بخش استفاده نکردم.

 

– ضریب تأثیر یک معیار عمومی است به نظر من شاخصی است که به طور نسبی خوبه نمی‌تونیم بگوییم یک شاخص مطلق است به هر حال آی اف میزان ارجاع را در افراد می‌دهد شاید بهتر است IFبا MIF کنار هم بیایند در بعضی رشته‌ها این دو کنار هم بهتر عمل می‌کنند.

 

– مثلاً در رشته‌ای ممکن است IF=8/. و MIF=1 باشد خوب باشد ولی جایی که IF=5/3 و MIF=6 است خوب نباشد پس IF نمی‌تواند به تنهایی ملاک باشد باید با MIF در هر رشته بررسی و تصمیم گیری شود مثلاً ما معیاری که برای دانشجویان می‌دهیم می‌گوییم شما MIF مهندسی برق که حدود یک است را ببینید مجلاتی که می‌فرستید نسبت به اون باید بررسی شود.

 

– مثلاً یک دانشجوی برق اگه بتونه مقاله های با MIF=1 و IF=5/3 چاپ کند برای فرد و گروه خیلی ارزش دارد.

– یعنی من فکر می‌کنم مجلات آی اس سی با مجلات آی اس آی که شناخته شده هستند هنوز فاصله دارند شاید بتونند در آینده با جذب مخاطبین با مقالات سطح بالا جایگاه خودش رو پیدا کنه.

 

– منتها به هر حال تا زمانی که اون اعتماد کلی از نظر داوری مقالات به دست نیاره یا الان ما در آی اف مشکل داریم رشد نمی‌کنه.